Zoals U gewend bent van onze hoofdredacteur verschijnt er met enige regelmaat een column. Ook dit seizoen weer. Persoonlijke ervaringen in het voetbal, gedeeld zonder zout.

Het was weer veel te lang geleden dus ik dacht ik smijt een column in jullie gezicht. Even mijn inzichten door jullie strot duwen. Vandaag neem ik jullie mee naar sportpark Tussen de Leijen, het geografisch gezien in Bavel gelegen sportcomplex van de grootste voetbalvereniging van Breda. Juist, JEKA. De zondag tweedeklassers vechten tegen degradatie, terwijl het best een goed voetballende ploeg is met een frisse jonge coach, Bas Liebregts.

In de spits loopt Noël Sipkens. Kan een goaltje prikken, maar is volgens mij te vaak afwezig. Blessures hoor ik hier en daar, of uit vorm, dat overkomt immers iedereen. Daarom hebben de Tricolores Dennis Peragon van stal gehaald. De ervaren goalgetter die na glorietijden bij JEKA een transfer naar Baronie verdiende en daar een seizoen ervoer, zoals hij nooit meer zal ervaren. Hij werd topschutter en een gewaardeerd lid op sportpark de Blauwe Kei. Maar, studie, werkzaamheden en Amsterdam werden zijn dagelijkse bezigheden, dus zwaaide hij af vorig jaar.

Nu balt Perra, zoals zijn bijnaam nog altijd luidt, in een lager vriendenteam van Jeugdig Enthousiasme Kan Alles. De laatste paar wedstrijden hoopt hij met goals te zorgen voor het intact blijven van de drie punten voorsprong op alle hekkensluiters in 2E. Handhaven zal nog een flink karwei worden dus. Ik weet zeker dat Peragon waarde kan toevoegen, maar als je na gloriejaren een seizoen inactief bent geweest, de 30 aantikt en geniet van het sociale leven, dan ben je verzadigd als voetballer. Daarom geef ik nu kosteloos advies. JEKA, haal Jonathan van Eerd op, nu.

Zijn verhaal is wel bekend voor de trouwe volgers van Voetbalinbreda.nl. Ik interviewde hem heel wat jaartjes terug al, hij viel me op toen hij het altijd beter voetballende Groen-Wit de stuipen op het lijf joeg. Agressief, prima arbeidsethos, groot, sterk en een neusje voor de goal. Hij verliet Baronie om bij vrienden te voetballen bij UVV ’40, waarna het eerste elftal hem op de korrel had. Binnen van mum van tijd groeide hij uit tot de beste spits van dit decennium in Ulvenhout. Trainer Johan Gabriëls weet dondersgoed dat hij zonder Van Eerd zou degraderen.

Zijn teller in 3B staat inmiddels alweer op 20 en Van Eerd aast zelfs nog op een periodetitel, al lijkt daar een sprookje voor nodig te zijn. Enfin, zijn klasse is echt dubbel en dwars onderstreept de laatste seizoenen. In de Gemeente Breda vind je geen enkele spits die beter kan koppen dan hij en de mouwen opstropen zit bij hem standaard in het pakket. Hij heeft me nu meerdere malen aangegeven dat hij UVV een mooie club vindt, waar hij het naar zijn zin heeft. Ik moet zelf ook toegeven dat ik zijn team uitstraling vindt hebben. Een paar mooie spelers, met karakter en gif. Niet alleen maar anonieme zoutzakken dus.

Voetballend geen wonderploeg, maar met een keeper van twee meter lang, een sterke all-rounder veld als Sjoerd Den Dekker, de ervaring van Rolf Snepvangers, traptechnicus Ruud Heestermans (behalve bij de VIB-divisie dan) en een doelpuntenmachine als Van Eerd (foto) is het wel een erg herkenbaar elftal. Toch heb ik het gevoel dat UVV aan zijn plafond zit. Vergelijk het met competitiegenoten als DESK (al gepromoveerd) en TSC (in de nacompetitie om promotie) en je snapt dat het qua budget en randzaken een ongelijke strijd wordt. Ik zie UVV niet schitteren in de tweede klasse.

Van Eerd wil hogerop, dat gaf hij me ook aan. Als je enkele seizoenen achtereen in de derde klasse rond de 20 goals maakt, dan weet je dat je in een nog beter voetballend elftal helemaal aan je trekken kunt komen. Hij zei dat het wel de juiste stap moet zijn, omdat hij bij UVV iets moois op moet geven. Snap ik allemaal. Maar de stap moet er nu komen. JEKA is sinds het vertrek van Lucas Jacobs naar Amerika niet meer in het bezit van een topschutter, maar is wel ambitieus. Ze willen naar de zondag eerste klasse. Dat is het niveau waarop Van Eerd zich wil laten gelden. Ik wil niet stoken in een goed huwelijk, maar als 24-jarige man in vorm vol ambities zou ik nu de stap wagen, wie weet waar je daarna nog eindigt spitta.