DIA heeft zondagmiddag in 4C verzuimd te klimmen. Het dolende WDS ‘19 vocht zich in een nagenoeg kansloze positie bijna naar een uitzege.

Sportpark de Gouwen, waar zeker 100 toeschouwers aandachtig keken naar de ‘stadaderby’ in Teteringen, zag in het eerste bedrijf kansen over en weer. DIA raakte de paal en het bezoek uit de Haagse Beemden miste ook een prima kans. Maar waar alle liefhebbers nog over blijven praten, dat was de tweede helft, want daarin was het amusementsgehalte heel erg hoog.

Het begon met de wissel Max Denisov voor de licht geblesseerde Amine el Kaddouri. De jonge Denisov liet zich meteen gelden met twee flinke blocktackles op Bayram Avci en Murat Guldal. Verrassend voor een onervaren aanvaller als Denisov. Hij bracht echter een nieuwe vibe in de wedstrijd, die redelijk op slot zat. Uiteindelijk krulde hij na een uur spelen een bal in de vijandelijke zestien, met een verrassend resultaat.

WDS ‘19-aanvoerder Kevin Keehnen zocht de voetballende oplossing en kopte het leer terug in de handen van de derde keeper die door de Bredanaars gebruikt werd dit seizoen: Furkan Pekmezci. Althans, het was de bedoeling om in zijn handen te knikken, maar het projectiel belandde in de hoek: 1-0. De teleurstelling was zichtbaar bij de gasten, die een minuut later in rouw werden gedompeld. Een schitterende voorzet vloog op het hoofd van de vedette van DIA: Remco Sluijk. Hij kopte fraai binnen.

Sluijk speelde niet eens fenomenaal, maar steekt er toch met kop en schouders bovenuit. Letterlijk en figuurlijk. Typerend voor zijn klasse was het instormen van Jisk Flikweert, toch één van de betere defensieve talenten van WDS. Hij trachtte Sluijk op te jagen op de middenstip, maar dit volgde: tik-tak met rechts en links en hup, richting het doel van de Babyblauwen. Heerlijke speler die lange linkspoot. Enfin, terug naar de strijd, die nieuw leven werd ingeblazen door WDS.

Eindelijk, eindelijk toonde die ploeg weer eens een beetje haar op zijn tanden. Het was Abdul Avci, die na een kap en een draai via via over de kansloze Jari van Aard prikte: 2-1. DIA-doelman Van Aard blonk even later wel uit, toen hij een schitterende vrije trap van Ricky Staneke uit de kruising tikte. Zwevend naar de bovenhoek voorkwam hij de gevreesde gelijkmaker, die alsnog zou vallen vlak voor tijd. Na een puike actie van de geroutineerde invaller Guldal op de achterlijn, rolde de bal voor de rechtervoet van iemand bij wie hij voor DIA nou nét niet had moeten rollen: traptechnicus Staneke.

Als linksback Eljay Hoed op dat moment daar had gelopen en de schietkans kreeg, of pak ‘m beet Dinh Vo, dan was de kans aanzienlijk dat de parkeerplek een bal rijker was. Maar Staneke hield zijn voet beheerst en vond de korte hoek: 2-2. DIA had het zwaar en mocht van geluk spreken dat een andere invaller, Richel Nicia, de wedstrijd niet besliste. Hij knalde de bal tegen de binnenkant van de paal, waardoor het sportief geplaagde WDS wederom niet won. Coach Alkan Uzun liep met het stoom uit zijn oren naar de thuistrainer Erik van Rooij om hem te bedanken en de hand te schudden. Hij trok bijna diens arm uit de kom uit adrenaline, maar zei al snel sorry. Men kon er om lachen, misschien ook wel omdat de puntendeling terecht was.

”We hebben het na onze 2-0 laten liggen in de omschakeling, maar kijkend naar het spelbeeld is er te leven met een remise”, zei Van Rooij na afloop tegen Voetbalinbreda.nl. Keehnen, die bijna debet was aan een nederlaag, was ook tevreden. “Ik denk dat 2-2 wel een terecht uitslag is. Met een beetje geluk pak je de volle buit met die bal op de paal in laatste paar minuten. Denk dat zeker de tweede helft er hard is gewerkt en er strijdlust was, waar het de afgelopen weken nogal wel eens aan schortte.” Volgend weekend ontvangt WDS angstgegner VCW. DIA kruist de degens met Dussense Boys, uit.

DIA – WDS ‘19 2-2 (0-0) 1-0 eigen doelpunt, 2-0 Remco Sluijk, 2-1 Abdul Avci, 2-2 Ricky Staneke.