Het zal voor de vaste volgers van het regionale voetbal als donderslag bij heldere hemel komen, maar Jules Philippart (foto) wist stiekem al een paar weken dat het wel eens over zou kunnen zijn met z’n actieve loopbaan als speler. Voetbalinbreda.nl sprak met de onfortuinlijke routinier van de Bredase zondag tweedeklasser JEKA.

Voor de middenvelder, die ook als voetballende verdediger zijn sporen verdiende, blijkt zijn knie zijn moeilijkste tegenstander ooit. “Zo’n elf jaar geleden heb ik natuurlijk al mijn kruisbanden afgescheurd en was daarna geopereerd. Aan het eind van vorig jaar kreeg ik wederom erg veel last van mijn knie, maar door de laatste zomerstop had ik geen last meer. In de voorbereiding kreeg ik toch enorm veel last en toen heb ik mijn knie toch maar even laten checken. Eerst leek het er nog op dat ik door middel van spuiten het seizoen nog uit kon voetballen, maar de artsen raden nu toch aan om te stoppen.”

“Ik had niks liever gedaan dan met deze groep en trainer (Maikel Nijst, red.) nog een aantal jaar te vlammen, voor promotie te gaan en er uiteindelijk uit te worden gespeeld door een talent van de jeugd, maar het is niet anders. Eerst maar eens even alles laten bezinken en dan kijken hoe en wat ik ga doen met voetbal, dat ik verbonden wil blijven aan dit team is wel zeker. Is toch een beetje mijn team met mijn vrienden”, zegt de liefhebber pur sang, die in 2011 zijn debuut maakte voor de Tricolores.

“Ik ben natuurlijk een echte JEKA-jongen en heb hopelijk op de jeugd achter gelaten dat het een eer is om voor JEKA 1 uit te mogen komen en ik probeer er altijd een echt team van te maken, je bent niet met z’n elven, maar met de gehele groep. Ik laat zelf geen erfenis achter in de basisopstelling, ook als ik wegval zal er iemand opstaan. Ik wil natuurlijk nog heel graag één keer invallen en het definitief afsluiten, maar mijn beslissing om per direct te stoppen staat wel vast. Heb mijn lichaam nog langer nodig dan vandaag. Het is nog niet helemaal tot me doorgedrongen, maar dat komt wel stap voor stap. Ik geloof het nog niet, ofzo.”

Toch kan hij vol liefde terugblikken op de mooiste momenten in het vlaggenschip van de qua ledental grootste amateurvereniging van de regio Breda. “De mooiste herinneringen? Ons kampioenschap van de derde naar tweede klasse. En begin dit seizoen, in de groepsfase van het bekertoernooi tegen TSC, wat overigens mijn laatste pot was, stond ik centraal achterin met een 17 jarige B-speler. Tom van Beek, die ik heb gehad als trainer van de O10-1 van JEKA. Houd die naam maar in de gaten. En natuurlijk dat ik jarenlang centraal achterin stond met mijn beste maat Frits Schuurink. Zat mooie momenten, dat zeker.”

“Dit huidige seizoen? Als het allemaal een beetje meezit en ze gaan sommige wedstrijden iets volwassener spelen, dan is de top 4 in 2C mogelijk”, is hij zoals altijd vol bravoure. Verdwijnt Philippart nu definitief van sportpark Tussen de Leijen? Nee, ik blijf wel verbonden aan JEKA 1″, besluit hij. Philppart kennende, is voetballend Breda nog lang niet van hem af. En dat is maar goed ook.