Je leest er wel eens iets over in de kranten of je hoort het voorbij komen op televisie: ‘Long COVID’. Een ‘nieuwe’ ziekte die bij sommige mensen jaren kan aanhouden na een ‘reguliere’ Corona-besmetting die ‘normaliter’ vaak binnen een week verdwenen is. Niet bij Max Weterings (foto), die twee jaar uit de roulatie was. De middenvelder van DIA vertelt aan Voetbalinbreda.nl hoe hij zich niet uit liet spelen door deze pittige tegenstander.

Het is de maand juni van het jaar 2022. DIA speelt de promotiefinale tegen BSC. Winst levert een ticket voor de derde klasse op. “Max (Weterings, red.) was de beste man van het veld bij ons die dag”, blikt topscorer Remco Sluijk terug op die historische middag voor de club uit Teteringen. Want de Bredase dorpelingen wonnen uiteindelijk en spelen nu nog altijd in die begeerde zondag derde klasse. Maar iemand die daarin nog geen rol van betekenis kon spelen al die tijd, was diezelfde Weterings. Van een nummer 6 of 8, die balvaardig is, maar tegelijkertijd ook een rechts- of linksback kapot kan spelen als verdediger, was weinig meer over de laatste seizoenen. Ook de sociale jongen die goed in de groep paste, bleek even spoorloos. Weterings openbaart al zijn ervaringen en gevoelens.

FOUTE BOEL: HARTRITMESTOORNISSEN EN PRIKKELS SPEELDEN OP

“Ik kreeg na onze promotie Corona. In eerste instantie had ik een paar dagen flinke griep en daarna bleef ik vooral hoesten en voelde me nog niet fit. Iets wat je altijd hebt na griep, dacht ik dan. Maar toen ik uit quarantaine kwam merkte ik pas dat het echt nog niet goed ging. Ik kon niet langer dan twintig meter lopen voordat ik gesloopt was moest echt stoppen om bij te komen. In de eerste maanden daarop kwamen eigenlijk steeds meer klachten naar voren  zoals hartritmestoornissen en problemen met prikkels. Ik kon geen drukte of harde geluiden meer aan, daar werd ik enorm overprikkeld van en was dan gelijk gesloopt. De simpelste dagelijkse dingen zoals koken of boodschappen doen voelden eigenlijk als een enorme work-out en lukten ook vele dagen niet”, blikt de 24-jarige oud-jeugdspeler van Neerlandia ’31 en Baronie terug.

Hoe kwam hij erachter dat hij Long COVID had? “Nou, ik ben zelf fysiotherapeut, dus behandelde zelf al mensen met Long COVID. Daarnaast kreeg twee maanden voor mij mijn vriendin ook COVID en die heeft ook nog steeds last van de gevolgen van Long COVID. Dus ik had helaas vanaf dichtbij al meerdere lotgenoten meegemaakt. Ik had er dus zelf wel wat kennis over, maar iemand helpen als fysiotherapeut in de revalidatie en zélf revalideren is helaas heel anders. Nu ben ik meer ervaringsdeskundige op dit gebied waardoor ik huidige patiënten er wel beter door kan begeleiden.”

De huidige strijd is Weterings aan het kantelen, want afgelopen weekend maakte hij tijdens de thuisnederlaag tegen GSBW (2-4, red.) zijn rentree na bijna twee jaar. Een mijlpaal. “Maar de strijd van Long COVID gewonnen heb ik nog absoluut niet zou ik zeggen. Ik ben nog steeds wel ver van de fitheid die ik voor mijn ziejte  had. Maar om op het niveau te komen van hoe ik nu ben heb ik zelf fysiotherapie gevolgd. Vanaf augustus 2022, na 8 weken, viel ik officieel onder de categorie Long COVID en toen ben ik zelf met fysiotherapie gestart. Langzaam mijn belastbaarheid verhoogd door kracht- en conditieoefeningen. Dat ging redelijk vooruit voor mijn gevoel tot ik in december een enorme terugval kreeg, waar ik voor mijn gevoel zo goed als opnieuw moest beginnen.”

ADEMHALINGSTHERAPIE HIELP ENORM EN LEIDDE MEDE TOT RENTREE OP HET VELD

“Toen ben ik in maart 2023, naast de fysiotherapie, met ademhalingstherapie begonnen. Daar heb ik enorm veel aan gehad. Daardoor kwam er steeds meer rust in mijn lichaam en herstelde ik steeds weer iets beter na belastingen. Die twee therapieën gecombineerd met heel alert zijn op je grenzen van belastbaarheid hebben mij steeds meer de normale dagelijkse dingen op kunnen laten pakken. Zo heb ik steeds meer uren kunnen gaan werken en uiteindelijk dit voetbalseizoen langzaam kleine stukjes mee kunnen gaan trainen bij ons tweede elftal en afgelopen zondag dus, 588 dagen na mijn laatste wedstrijd met DIA 1, weer mijn rentree kunnen maken in het eerste.”

“Hoe dat voelde? Ja, dat was heerlijk, ik ben enorm trots en het is gewoon heerlijk om weer met je maten op het veld te staan. Ik zit voor mijn gevoel nu op 70 procent van mijn herstel ten opzichte van voor mijn besmetting en ik ga nog steeds vooruit, dus daar houd ik me maar aan vast”, besluit de veerkrachtige voetballer uit Dorst zijn bijzondere verhaal.